Henry Ford heeft met zijn praktische en betaalbare auto's de manier van leven van een groot aantal mensen veranderd.
De lopende band en de massaproductietechnieken die hij bedacht, vestigden in de eerste helft van de twintigste eeuw de uitgangspunten voor de industriële werkwijze wereldwijd.
Henry Ford heeft met zijn praktische en betaalbare auto's de manier van leven van een groot aantal mensen veranderd. De lopende band en de massaproductietechnieken die hij bedacht, vestigden in de eerste helft van de twintigste eeuw de uitgangspunten voor de industriële werkwijze wereldwijd.
Het verhaal begint in Springwells Township, Wayne County, Michigan, op 30 juli 1863 toen Henry als eerste van zes kinderen van William en Mary Ford werd geboren. Hij groeide op in een welvarend boerengezin en genoot onderwijs in een schooltje met één leslokaal waar hij al gauw zijn belangstelling voor mechanische zaken toonde. Zijn interesse zou zich tot ware genialiteit ontwikkelen en leverde hem de eretitel ‘een van de grootste industriëlen ter wereld’ op.
Henry Ford begon al jong. Op 12-jarige leeftijd bracht Henry zijn meeste vrije tijd door in een kleine werkplaats die hij zelf had ingericht. Hier construeerde hij in 1878, op 15-jarige leeftijd, zijn eerste stoommachine. Het jaar daarna vertrok hij naar het vlakbij gelegen Detroit, om er als leerling-monteur te gaan werken.
Het hoogtepunt van deze experimenten was de bouw van een zichzelf voortstuwend voertuig - de Quadricycle - in 1896. De eerste Ford motor kwam sputterend tot leven op zijn houten keukentafel op 58 Bagley Avenue en werd al snel gevolgd door zijn volgende ontwerp, een motor gemonteerd op een frame met vier fietswielen - de eerste auto van Ford.
Nadat hij in 1898 ontslag had genomen bij Edison, vormde Ford de “Detroit Automobile Company”. De firma ging echter al gauw failliet. Maar Ford liet zich niet uit het veld slaan en ontwierp en bouwde enkele racewagens. Met één daarvan, de beruchte ‘Sweepstakes’ versloeg hij de Amerikaanse kampioen Alexander Winton op 10 oktober 1901.
De geschiedenis van de auto zou voor altijd veranderen nadat in 1903 Ford Motor Company werd opgericht, waarvan Henry Ford 25,5% van de aandelen bezat en waar hij als vicevoorzitter van de Raad van Bestuur en hoofdingenieur optrad. In het begin werden er slechts enkele auto's per dag in de Ford fabriek aan Mack Avenue, Detroit, geproduceerd. Aan elke auto werkten twee of drie werknemers met onderdelen die op bestelling door andere firma's werden vervaardigd. De eerste door de firma gebouwde auto werd op 23 juli 1903 verkocht en Henry werd algemeen directeur om drie jaar later meerderheidsaandeelhouder te worden.
Ford tracht altijd leidend te zijn in de technologische ontwikkeling, van het zonnedak in 1971 tot MyKey in 2015.
Henry Ford ontwierp zijn eerste lopende assemblageband in 1913 en ontketende een revolutie met de productieprocessen van zijn T-Ford. De assemblagelijn in de eerste Ford fabriek in Highland Park, Michigan, werd wereldwijd de maatstaf voor massaproductiemethodes.
Zijn leertijd duurde drie jaar, waarna Henry naar Dearborn terugkeerde. De daarop volgende jaren verdeelde Henry zijn tijd tussen het werken met stoommachines en het repareren ervan, deeltijdwerk in een fabriek in Detroit en het herstellen van de landbouwwerktuigen van zijn vader. In 1888 vond een grote verandering in zijn leven plaats toen hij met Clara Bryant trouwde en hij voortaan zijn gezin onderhield door een zagerij te beginnen.
Kort daarna veranderde Ford opnieuw van baan om vanaf 1891 als ingenieur bij de Edison Illuminating Company in Detroit in dienst te treden. Twee jaar later, na zijn promotie tot hoofdingenieur, beschikte Ford over voldoende tijd en geld om meer aandacht aan zijn persoonlijke experimenten met motoren met inwendige verbranding te besteden.
Henry Ford verwezenlijkte zijn droom om tegen een redelijke prijs betrouwbare en zuinige auto's te produceren met de introductie van de T-Ford in 1908. Deze auto luidde een nieuw tijdperk in op het gebied van privé-vervoer - de T-Ford was eenvoudig te bedienen, te onderhouden en te besturen op de toentertijd slechte wegen. De T-Ford was direct een succes.
De ontwikkeling ging snel. In 1919 verwierven Henry en zijn zoon Edsel het belang van alle minderheidsaandeelhouders voor $105.568.858, waarmee ze de enige eigenaren van de organisatie werden. Edsel, die zijn vader dat jaar als algemeen directeur opvolgde, vervulde die functie tot zijn overlijden in 1943, waarna Henry Ford weer aan het roer van de organisatie kwam te staan.
Henry Ford trad in september 1945 voor de tweede maal af als directeur van de Ford Motor Company, en werd opgevolgd door zijn kleinzoon Henry Ford II. Het jaar daarna werd Henry geëerd tijdens het American Automotive Golden Jubilee voor zijn grote bijdragen aan de automobielindustrie. Later dat jaar kende het American Petroleum Institute voor het eerst een Gold Medal toe "voor uitzonderlijke bijdragen aan het welzijn van de mensheid".
Henry Ford overleed thuis, in Fairlane in Dearborn, op 7 april 1947 om 23.40 uur. Hij was 83 jaar oud geworden. Op het moment van zijn overlijden was de plaatselijke Rouge River buiten zijn oevers getreden, hetgeen een stroomstoring had veroorzaakt. Met kerosinelampen en aangestoken kaarsen zal het tafereel eerder aan zijn geboorte 83 jaar eerder hebben doen denken.
Het ovale handelsmerk van Ford is een van de meest bekende bedrijfssymbolen ter wereld en is al langer dan 50 jaar in gebruik. Het handelsmerk met schrijfletters dateert uit het prille begin van de organisatie toen Henry Ford’s technisch assistent een gestileerde versie van de woorden ‘Ford Motor Company’ ontwierp. Hieronder kan je zien hoe het zich in de loop der jaren verder ontwikkelde.
De schrijfletters als merklogo werden begin 1903 voor het eerst op het drukwerk van de organisatie gebruikt. De eerste productie-auto, Model A, kreeg een speciale behandeling - het eerste Ford logo voor de auto werd van een modieuze art nouveau rand voorzien.
In 1906 verscheen een meer ontwikkelde vorm van het logo met geschreven letters waarin de letters ‘F’ en ‘D’ van een lange staart werden voorzien - dit logo staat bekend als "script with wings". Dit logo werd op alle Ford modellen toegepast tot eind 1910, toen de letters opnieuw werden gewijzigd; ditmaal in de vorm die tot op de dag van vandaag in gebruik is. Het Ford handelsmerk met schrijfletters werd in 1909 bij het United States Patent Office geregistreerd.
Het eerste Ford ovaal werd oorspronkelijk gebruikt door het Britse Ford-agentschap Perry, Thornton and Schreiber - voorloper van de oorspronkelijke Ford Motor Company Limited in Groot-Brittannië. Dit ovaal werd gebruikt om Ford te promoten als het ‘keurmerk voor betrouwbaarheid en zuinigheid’.
Door het logo met schrijfletters en het ovaal te combineren, realiseerde Ford het definitieve logo. Tot eind jaren twintig bleven de schrijfletters, op zowel de Ford modellen als in het drukwerk van de organisatie, in gebruik.
Voor korte tijd nam Ford afscheid van het ovale ontwerp en verscheen een gevleugelde driehoek op de auto's. Oorspronkelijk werd het ontworpen als symbool voor snelheid, licht gewicht, sierlijkheid en stabiliteit. Het werd uitgevoerd in oranje of donkerblauw en was voorzien van de woorden ‘The Universal Car’. Henry Ford vond het ontwerp echter niet naar zijn smaak en het verdween dan ook alweer snel.
De nieuwe Model-A was de eerste Ford die het Ford ovaal als radiateurbadge droeg. Met de diep koningsblauwe achtergrond zoals we die ook vandaag nog kennen werd het logo op een groot aantal auto's gebruikt tot eind jaren vijftig.
Het blauwe ovaal verdween vervolgens tot midden jaren zeventig van de motorkappen en grilles van auto's, om plaats te maken voor het woord ‘Ford’. De ovale Ford badge werd gedurende deze periode echter nog steeds gebruikt op al het drukwerk van de organisatie.
Sinds 1976 wordt het blauw en zilveren Ford ovaal als identificatiebadge op alle Ford modellen gebruikt. Het fungeert als een zeer herkenbaar en consistent merkteken voor alle fabrieken, faciliteiten en producten van de organisatie over de gehele wereld.
Het was Henry's bedoeling om het grootste aantal auto's te produceren, met het meest eenvoudige ontwerp tegen de laagst mogelijke kosten. Toen auto-eigendom nog slechts aan een gepriviligieerde bovenlaag van de samenleving was voorbehouden, was het Henry Ford's doel om "de wereld op wielen" te zetten en een betaalbare auto voor het grote publiek te produceren.
In het begin bouwde Ford zijn auto's op dezelfde wijze als alle andere autofabrikanten dat deden – met één tegelijk. De auto stond gedurende het volledige bouwproces op de werkplaatsvloer terwijl monteurs en hun ondersteuningsteams onderdelen vervaardigden of aangeleverd kregen en deze naar de auto brachten waar ze op het chassis werden gemonteerd. Om het proces te versnellen werden de auto's vervolgens op werkbanken geassembleerd die van het ene team monteurs naar het volgende werden doorgeschoven. Maar dit ging niet snel genoeg aangezien Ford nog steeds ervaren monteursteams nodig had om de met de hand gebouwde auto's te assembleren. De productie-aantallen waren dus nog steeds gering en de prijs van de auto's was nog te hoog om de kosten van monteurs te dekken.
Automatisering bleek gewenst. Henry en zijn ingenieurs bedachten daarom machines om grotere aantallen onderdelen voor de te bouwen auto's te kunnen vervaardigen en methodes voor het net zo snel assembleren van de onderdelen als deze werden gemaakt. Het was tijd voor de doorbraak.
Om Henry Ford’s doel van massaconsumptie door massaproductie te realiseren moest de productiviteit worden vergroot. In de fabriek in Detroit in Michigan werden de werknemers op speciale werkstations geplaatst en de chassis werden met behulp van stevige touwen van station naar station gesleept. De chassis stopten bij elk station, waar onderdelen werden gemonteerd totdat de auto uiteindelijk voltooid was.
Henry Ford was uitgegaan van de basisprincipes van vroege pioniers als Elihu Root, die een assemblagesysteem voor Samuel Colt bedacht, waarmee het productieproces werd opgedeeld in stappen om het te vereenvoudigen. Hij bleef experimenteren totdat elke handeling verfijnd was, en zijn visie van massaproductie realiteit geworden was.
Om de afhankelijkheid van ervaren werknemers te verminderen, maakte Henry gebruik van onderling uitwisselbare onderdelen die ook door onervaren personeel gemakkelijk in elkaar gezet kon worden. De experimenten werden voortgezet met afloophellingen en lopende banden. Uiteraard werd ook de positionering van mensen en gereedschappen zeer zorgvuldig onderzocht om ervoor te zorgen dat de productielijn zo efficiënt mogelijk liep.
Elke afdeling in het productieproces werd opgedeeld in zijn bestanddelen. Deze subassemblagelijnen werden in elke afdeling opgezet totdat, zoals Henry eens opmerkte, "alles in de fabriek bewoog." De productiesnelheid nam hierdoor toe – soms wel met een factor vier.
De ultieme stap was de creatie van de lopende eindassemblageband. Begonnen werd met een kaal chassis dat over de productielijn langs alle werkstations werd voortbewogen totdat een complete auto op eigen kracht van de productielijn liep. Een essentieel onderdeel van dit proces was dat alle toevoerlijnen langs de route synchroon liepen om de juiste onderdelen op het juiste moment te leveren.
Met deze combinatie van nauwkeurigheid, continuïteit en snelheid werd massaproductie geïntroduceerd. In de Highland Park fabriek bereikte de productie van de T-Ford recordniveau's: uiteindelijk liep iedere werkdag elke tien seconden een voltooide auto van de band. Ford kon de prijzen verlagen, het minimum dagloon verdubbelen tot $5, een superieur product produceren en nog steeds winst maken.
In deze periode produceerde Ford per jaar twee miljoen T-Ford's, die voor slechts $260 verkocht werden.
De T-Ford ontketende een revolutie op het platteland. Het dagloon van $5 en de filosofie erachter ontketende een sociale revolutie. De lopende assemblageband ontketende een industriële revolutie.
Volg ons via
